Alternatif Sesler‘de bu hafta hiç eskimeyen müzikleri yine yorumlayarak geçmişi günümüze taşıyan retro-pop müziğin sevilen sesi Gökçe Kılınçer var.
‘Ne Tadı Var Bu Dünyanın’, ‘Sarhoş’, ‘Karakolda Ayna Var’ var üzere eskimeyen müzikleri kendine has yorumuyla uyarlayan Gökçe Kılınçer geçtiğimiz günlerde kendi müziklerinden oluşan bir albüm piyasaya sürdü.
Retro pop müziğe sevgisini ‘Kendimi en çok bu sedalarda konutumda hissediyorum’ kelamlarıyla açıklayan müzikçi hakkında merak edilenleri anlattı.
Gökçe Kılınçer kimdir, neler yapıyor?
Kendimi adam akıllı hatırlayabildiğim günlerden itibaren müziğe ağır bir ilgim vardı. Meskene yeni gelen kasetlerin A ve B yüzündeki müziklerin kelamlarını ve melodilerini ezberleyip müzikleri sonuna kadar söylemeden rahat edemezdim. Babamın 45‘lik plaklarını ve banta kayıtlı müziklerini akşamları oturup dinlediğimizi de hatırlıyorum. O vakitler plakları çizmekten ve pikaptan korkardım. Bir gün kendime ilişkin 45’lik plakların olacağını bilmeden. Profesyonel manada müzik ile ilgilenmeye başlamak için Londra’ya gelmem gerekecekti. Bir oda içinde kendinizi davul kit, gitarlar ve bant makineleri ile bulursanız ve müziğe ilginiz varsa çevrili olduğunuz şeylerle obsesif bir ilgi kurmaktan kendinizi alıkoyamayabilirsiniz. Tam olarak bu türlü oldu. Londra’ya gelip birçok farklı iş yaptıktan sonra asla keyifli olmadığımı fark etmek çok uzun vaktimi almadı. Müzik yapmaya her şeyden çok gereksinimim vardı. Burada bir stüdyo kurduk ve o günden beri vaktimin birçoklarını stüdyoda geçiriyorum.
Yurt dışında yaşamaya başlaman nasıl oldu, Türkiye’ye dönmeyi düşünüyor musun?
Gazi Üniversite’sinde okurken Karaca Lisan Kursu’ndan ingilizce öğrenmemi sağlayan bir burs kazandım. Yaklaşık olarak 1 sene ingilizce eğitimi gördükten sonra Karaca Lisan Kursu idaresi yeni bir burs imkanı sundu. Bir imtihan yapıp kazananı Londra’ya gönderiyorlardı. Birinci oldum ve kendimi Londra’da buldum. Her vakit başarılı bir öğrenci olmadığımı burada belirtmeliyim… Londra sanatı ve benliğimi keşfetmek için gereksinim duyduğum fırsatları, özgürlüğü ve ilhamı verdi bana. Türkiye’ye her an dönebilirim. Dönerken kuvvetle mümkün buradaki stüdyonun bir ayağını da İstanbul’a getirmeyi planlıyorum.
Neden nostalji neden retro pop? Bu müzik çeşidine ilginiz nasıl başladı?
Ah kaç yılıydı tam hatırlayamıyorum. Deniss Bovell öncesinde gitarım ile 45 dk’lık bir program yaptım. “Aşk Beni Bulunca” modülü yeni yeni oluşmaya başlamış ve kelamlar tam kesinleşmemişti. Sorun değil! Beni dinleyenler ortasında Türk yoktu. Program bittikten sonra organizatörün ‘this is turkish retro pop’ dediğini hatırlıyorum. Kolay akorlar ve minimal müzik severim. Bilgisayarda programlanmış sesleri kullanmam. El imali müzik ve bir oda dolusu analog ekipmandan hoşlanıyorum. Tüm bunların sonucunda bu türlü bir müzik ortaya çıkıyor. Epeyce şahsî bir yanıtı var aslında bu sorunun. Kendimi en çok bu sedalarda konutumda hissediyorum.
Kendi bestelerinde de retro şekli koruyorsun? Pekala usta sanatkarların coverları mı yoksa kendi bestelerini seslendirmek mi seni daha çok heyecanlandırıyor?
Melodilerin bazen yavaş bazen son derece süratli bir formda akması, sonrasında aranje ile onlara bir kimlik vermek ve bu oluşumun bir modülü ve şahidi olmak benzersiz bir şey. Beste yapmak alışılmış ki sancılı bir süreç. Hem beste hem de aranje için farklı ayrı baş patlatmalısınız. Cover müziklerde, yalnızca aranjesine odaklandığınız için daha bağışlayıcı bir süreç. Bu işin teknik kısmı. Heyecan kısmına gelince, kendi müziklerim ve coverlar biçiminde ayırmıyorum. İki halde de son derece keyif aldığımı söyleyebilirim. Sonuç olarak her şey bir seçimdir. A değil de B’yi seçmek neden? Sevdiğim ve içselleştirdiğim, vakit aşımına uğramayacak eserler var. Yeniden şahsî bir karar ve tam bir karşılığı yok. Saçınızı niye sarı değil de siyah tercih ediyorsunuz ya da tam aksisi?
Yaptığın müzikle yurt dışında, İngiltere’de tanınıyor musunuz? Yurt dışında da tanınmak için adımlar atıyor musunuz?
Türkiye’ye sunduğum müzik ile İngiltere’de tanınma planım yok. Yalnızca Türkiye için. Evet, yakın gelecek için öteki planlarım da var. Türkiye müziğinin dünyayı dolaşmasını ve adil bir halde temsil edilmesini istiyorum. Müziğimiz çok varlıklı ve eşsiz özelliklere sahip.
Şu anki hayatın küçüklüğünüzden beri hayalini kurduğun hayat mı yoksa yıllar sizi hiç beklemediğiniz bir yere mi sürükledi?
Böyle bir şeyin hayalini kurmamıştım. Londra’ya gelebileceğimi de bilemezdim. Hayat bağlarını bu türlü örmüş diyemem. Fark etmeden bunu bende istemiş ve buraya hakikat taşları oturtmaya başlamışım. Şu an olduğum yerden mutluyum.
Senin için kıymetli olan, özel bir anla bağdaştırdığın bir modül var mı?
Hızlı ve özel anların ağır olduğu bir hayatım var. Birçok müzik hayatımı etkiledi lakin bu naif müzik tahminen hepsinden daha çok etkiledi. Londra’da bir cumartesi gecesi, bir yerde, “Bu Kalp Seni Unutur Mu “yu söylüyordum. Bir İtalyan sesimin çok hoş olduğu söyledi. Bobina. Prodüktörüm. Hala birlikte çalışıyoruz.
Kalbini daha süratli attıran şey nedir?
Dünyayı hoşa ve düzgüne yanlışsız ittiren karakterler. Aşk ve sahne.
Şu sıralar sıklıkla dinlediğin, sana eşlik eden müzik ne oluyor?
Burna Uzunluk “Ye”
Müzik dışında neler yapıyorsun, Londra’da bir günün nasıl geçiyor?
Müziği keşfettikten sonra diğer bir şey yapamamaya başladım. Yapsam bile tekrar müziğe kavuşacağım anı kolladığımı fark ettim.
Önümüzdeki günlerde projeler neler?
İkinci stüdyo albümü ve Long Play.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR: FAZIL SAY’IN SEKİZ YAŞINDAKİ KONSERİ