TÜYAP Tüm Fuarcılık Üretim AŞ tarafından Türkiye Yayıncılar Birliği iş birliğiyle düzenlenen “38. Milletlerarası İstanbul Kitap Fuarı”, okurlarla buluşmaya devam ediyor.
Fuarın bu yılki “Onur Yazarı”, tıpkı vakitte Türk edebiyatında 1950 jenerasyonunun kıymetli öykücülerinden biri olarak gösterilen Adnan Özyalçıner, edebiyat hayatına ve fuara ait değerlendirmelerde bulundu.
“1950 NESLİ ORTASINDA YAŞANAN DAYANIŞMA BUGÜN YOK”
Özyalçıner, “Onur Yazarı” olmaktan duyduğu memnunluğu lisana getirerek, “Benim onur yazarlığımdan, fark edilmemden çok jenerasyonumun da fark edilmesi, yine konuşulması çok kıymetliydi. 1950 nesli içerisinde yazarlığımla fuara onur konuğu olmak beni çok daha keyifli etti.” diye konuştu.
1950 neslini “atılımcı bir kuşak” olarak nitelendiren Özyalçıner, şöyle devam etti:
“1950 nesli, hem siyasal hem de edebiyat açısından kendine nazaran değişim isteyen bir nesildi. Özgürlük istemindeydi ve her alanda baskılara karşı çıktı. Edebiyatta da gerçeği manaya ve anlatma noktasında daha geniş, kapsamlı bir durum ortaya koydu. Bu manada o devir tüm arkadaşlar birleşik durumdaydı. Görüş farklılıkları vardı ancak hiç kimse birbirinin kanısına karışmıyordu. Bir kültürel açılımdı 1950 nesli. Ne yazık ki 1950 jenerasyonu ortasında yaşanan dayanışma bugün yok ve 1950 nesli sırf müelliflerden oluşmuyordu. Tiyatro sanatkarlarının, ressamların ve müzisyenlerin de bir ortaya gelmesiyle oluşan bir jenerasyondu.”
Usta müellif, bugün Türk edebiyatının daha içe kapanık bir hale geldiği yorumunda bulunarak, “Bugün herkes his ve fikirlerini anlatıyor. Esasen müelliflik kendini tabir etme durumudur evet fakat kendi his ve fikirlerini paylaşırken, bir de kendini söz edemeyenlerin his ve niyetlerini paylaşması gerekir. Bugün sanıyorum ki bu ikinci öge biraz es geçiliyor.” değerlendirmesini yaptı.
“KİTAP ÖLMEZ VE DAİMA DEVAM EDECEKTİR”
Bugüne kadar 50’nin üzerinde yapıta imza atan Özyalçıner, hala yapacak çok şeyi olduğunu lisana getirerek, “Yaşamım el verdiği sürece gördüğüm, yaşadığım şeyleri yazmak istiyorum, elimin erdiği kadar. Öykülerim esasen devam ediyor. Yeni E mecmuasında onlar yayımlanıyor. Bundan sonra ‘Değinmeler’ diye edebi metinler oluşan bir şey yazıyorum. Onlar da Kozmik gazetesinde pazar günleri yayımlanıyor.” sözlerini kullandı.
Usta muharrir, fuarların fikir özgürlüğünün ortaya konuluşu açısından kıymetli olduğuna dikkati çekerek, kelamlarını şöyle tamamladı:
“Kitap fuarı, çeşitli niyetlerin bir ortaya gelişidir. O bakımdan bence her türlü kitap fuarı benim için çok değerli. Zira bütün niyetleri özgür olarak kitaplarda görebiliyorsunuz ve fuar gelen ziyaretçilere de kitabın sıcaklığını, hoşluğunu aşılıyor ve hayal, düş kurduracağı noktaları da açıklamış oluyor. Bir televizyon ya da bilgisayar size düş kurdurmaz lakin kitaplar düş kurdurur. Bu manada tüm irtibat alanında kitap ölmez ve daima devam edecektir. Bugün âlâ bir formda kitaba ilgi var ve insanlara daha çok sevdirmek, kitapları özgürleştirerek, hayatı özgürleştirmek gerekir.”
ADNAN ÖZYALÇINER KİMDİR?
1934’te İstanbul’da doğdu. İstanbul Erkek Lisesi’ni bitirdi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyat Kısmı’nda öğrenciyken Varlık Yayınevi ile Cumhuriyet gazetesinde düzeltmenlik yapmaya başladı. Cumhuriyet gazetesinde 20 yıldan uzun bir müddet düzeltmen olarak misyon yaptı. Buradaki misyonunun akabinde hür müellif olarak calıştı.
1974 – 1989 yılları ortasında Türkiye Müellifler Sendikası’nın genel sekreterliğini yaptı. 1981’de YAZKO’nun ikinci başkanlığına getirildi. Ortalarında Yazko Edebiyat, Yazko Çeviri ve Hürriyet Gösteri’nin de bulunduğu edebiyat mecmualarının yazıişleri müdürlüğünü yaptı. Şair Sennur Sezer’le evli ve İstanbul’da yaşıyor.
İlk hikayesi 1953’te Demet mecmuasında yayınlandı. Mavi ve Seçilmiş Öyküler mecmualarında yayımlanan hikayeleriyle ismini duyurmaya başladı. Daha sonra arkadaşlarıyla birlikte kurduğu “a dergisi”nde öyküleri çıktı. Bireyin başkaldırışını, buhranlarını, uyumsuzluğunu mevzu alan hikayelerle tanındı. Toplumcu görüşün hükümran olduğu, toplumsal çelişkileri işlediği hikayeler yazdı. Hayatın temel çelişmelerini, “küçük insan”ın dünyasındaki yansımalarıyla bulup anlatan bu hikayeler, son derece ağırlaştırılmış bir gerçekliği içerir ve bu bakımdan “atom çekirdeği” üzeredir. Anlatılan olaylar, insanların, etraflarındaki beşerlerle, objelerle, bir bütün olarak dünyayla olan bağlarının anlaşılması için bir çerçeve sunarlar. Her hikaye, bir çatışma üzerine kurulur ve bu çelişkili yapı, hayatı hareket içinde yansıtır. Lakin Özyalçıner, “sokakta ayna gezdiren” bir muharrir değildir. Görünüşün arkasında olup bitenleri, gerçekliğin içsel zenginliğini, manzara yitip gittikten sonra da sürüp giden izleri görür ve gösterir. Kimi vakit ince bir ironi, kimi vakit düğümlenen bir acı, ancak her zamaniyimserlik ve geleceğe inanç duygusu taşıyan bu hikayeler, tanımak, değişmek ve değiştirmek isteyenlere sesleniyor.