Güneş rüzgârı, Güneş’ten yayılan parçacık akımıdır. Çoğunlukla elektronlardan, protonlardan ve alfa parçacıklarından (helyum atomu çekirdeklerinden) oluşur. Bu parçacıkların büyük çoğunluğu, Güneş’in devasa çekimi sebebiyle, Güneş’e geri dönse de bir kısmı, sahip oldukları yüksek suratlar sayesinde, çok uzak aralıklara ulaşır.
GÜNEŞ RÜZGARI NASIL OLUŞUR?
Güneş rüzgârı, Güneş’in etrafındaki baloncuk gibisi bir hacmin içinde dışarıya yanlışsız yol alır. Yıldızlararası uzayla çevrelenen bu hacme güneşküre denir ve sonları Plüton’un yörüngesinin ötelerine kadar uzanır.
Güneş’ten yayılan parçacık akımlarının varlığı birinci olarak 1859’da öne sürülmüştü. Lakin bu türlü bir akımın var olup olmadığı ve şayet varsa ne içerdiği uzun yıllar tartışma konusu oldu. Güneş rüzgârının varlığını doğrulayan birinci direkt müşahede, 1959 yılında Sovyet Luna 1 uydusu tarafından yapıldı.
HIZI SANİYEDE 750 KİLOMETREYE KADAR ÇIKABİLİYOR
Güneş rüzgârı esasen iki bileşene ayrılır. Yavaş Güneş rüzgârı olarak isimlendirilen bileşenin suratı saniyede 400 kilometre civarındayken süratli Güneş rüzgârı olarak isimlendirilen bileşenin süratiyse saniyede 750 kilometre civarındadır.
GÜNEŞ RÜZGARI TESİRLERİ NELERDİR?
Dünya’da ve Güneş Sistemi’ndeki öbür gökcisimlerinde gözlemlenen çeşitli olayların sebebi, Güneş rüzgârıdır. Örneğin kuyrukluyıldızlar Güneş’e yaklaşırken de Güneş’ten uzaklaşırken de kuyrukları Güneş’ten uzağa yanlışsız yönelir. Bu durumun nedeni, Güneş rüzgârının kuyrukluyıldızların kuyruğunu itmesidir.
Dünya’nın manyetik alanı Güneş rüzgârındaki yüklü parçacıklara karşı kalkan vazifesi görür. Lakin bu yüklü parçacıkların bir kısmı tekrar de Dünya’ya ulaşır. Güneş rüzgârındaki elektrik yüklü parçacıklar, kutup bölgelerinde gözlemlenen auroralara sebep olur.
Dünya’nın uydusu Ay, atmosfere ya da manyetik alana sahip olmadığı için daima olarak Güneş rüzgârındaki yüklü parçacıklar tarafından bombardıman edilir. Apollo misyonları sırasında Ay’dan toplanan topraklar üzerinde yapılan çalışmalar da bu toprakların Güneş rüzgârı sebebiyle atom çekirdeği bakımından zenginleştiğini gösteriyor.
Mars da Ay üzere manyetik alana sahip olmadığı için direkt Güneş rüzgârına maruz kalır. Bu durum Mars’ın atmosferinin giderek incelmesine ve seyrelmesine neden oluyor. Mars’ın atmosferinin günümüzdeki yoğunluğu Dünya’nınkinin yalnızca yüzde biri kadar.
NASA tarafından 1977 yılında uzaya gönderilen Voyager 1, Güneşkürenin dışına çıkan birinci uzay aracı oldu. Voyager 1’in 13 Aralık 2010’da yaptığı ölçümler Güneş’ten yayılan yüklü parçacıkların ışınsal taraftaki suratının sıfıra düştüğünü gösterdi. Güneş rüzgârının bu bölgede yalnızca yanlara yanlışsız yayılabilmesinin nedeni, yıldızlararası uzaydan gelen parçacık rüzgârının Güneş rüzgârını itmesi.