Alternatif Sesler‘de bu hafta kemaneyle bestelenmiş bir rock albümü ‘Restart Your Life‘ ı çıkaran Ozan Bircan var.
İstanbul Orkestralar Müdürü ve kemane icracısı Ozan Bircan Türk halk müziği profesyoneli müzisyen bir ailenin içine doğdu. Ailesinin yönlendirmesiyle 1987 yılında İTÜ Konservatuvarı’na Kemane icracısı olarak yetişmek üzere giren Bircan, 1996 yılında da şimdi öğrenciyken TRT’de Kemane icracısı olmayı başardı.
Ancak bağlamanın temel olarak alındığı muhakkak ölçüde notalanan müzikal alt yapı, Bircan’ın ilgisini gereğince çekmedi üstüne İron Maiden ve Metallica hayranlığı başladı.
Müzikle iç içe büyümek müziğe gönül veren biri için çok büyük avantaj elbette. Lakin Ozan Bircan için tıpkı şeyi söylemek biraz güç. Zira onun için bırakın istediğiniz biçimde müzik yapmayı ilgi duyduğu rock/metal tıpta müzikleri dinlemenin bile güç olduğu bir çocukluk kelam konusu.
Dishearten isimli müzik kümesiyle ilgi duyduğu metal müzik çalışmalarına devam eden
Ozan Bircan bu müziğe olan sevgisine daha fazla karşı koyamayarak üstelik yıllardır emek verdiği kemaneyi de bırakmayarak birinci albümü Restart Your Life’ı çıkarttı.
Gelin ailesinden gelen müzik eğilimi ile kendi müzik zevkini sentezleyerek kemane ile bir rock albümü çıkartan Ozan Bircan’ın hikayesinde yolculuğa çıkalım…
Rock müzik ile kemaneyi birleştirmek alışılagelmişin dışında. Bu iki sesi bir potada eritmek güç olmadı mı?
Aslında bir mühendislik çalışması yaptığımı hatta başlarda yaptığımı söz etme uğraşıyla, aksine mühendislik eseri ortaya çıkardığımı düşünmüyorum. Enstrümanların üzerine yüklenen misyonlar müzikal kullanım gelenekleri ile birebir ilintili. Elektrik gitarla eklemlenmeden çok evvel de blues mevcuttu malum. Elbette ki kimi çeşitlerin sembolik enstrümanları var fakat sonuçta aslolan onu çalanın neyi seslendirmek istediği.
Günün birinde parçalarınıza kelam yazıp yorumlamayı da düşünüyor musunuz?
Bu albümdeki bir müzik hariç hayır. (Onu da kelamlı duymaya başladığım için başımın içinde bir yerlerde) Lakin bu birinci albüm iki albümlük bir konseptin modülü ve gerçekleştirebilirsem ikinci albüm, bu birinci albüm içeriğine nasıl geldiğimizi bu sefer kelamlı olarak anlatan bir albüm olacak.
Müzik piyasasından bir müzik çeşidini silebilseydiniz bu hangisi olurdu?
O cinse duyulan muhtaçlık ortadan kalkmadıkça hiçbirini.
Bu sıralar neler dinliyorsunuz, ilham aldığınız kümeler yahut müzikçiler kimler?
Bu liste çok uzun lakin kimleri ilham almadığımı ve hiç dinlemediğimi sorarsanız; “Aa bak şu var hiç dinledin mi?” denen üretimleri. Doğal eğilim olarak her müzisyen ve/veya dinleyici kendi beğeni, ilgi potasında olanları listeliyor. Lakin kendi adıma söyleyebileceğim etkilenimimin bundan fazla, yanyana getirmeyi hiç düşünmeyeceğiniz isimlerle olduğu.
Yurt dışında da sahne alıyorsunuz… Müziğinizin Türkiye’de mi yoksa yurt dışında mı daha anlaşılır olduğunu düşünüyorsunuz?
Genel beğeni eğilimlerine bakacak olursak ve şayet anlaşılırlığı, tipi besleyen ögelere yakınlık duyan çoğunlukla ilintilendireceksek evet yurt dışı için oran daha yüksek lakin bu yakınlığı duyacağını düşündüğüm etrafın çoğunluk olmasa da ülkemizde de var olduğunu aldığım tepkilerden görüyorum.
Hedefiniz ne, kendinizi nerede ve nasıl görürseniz müzik manasında doyuma ulaştığınızı söylersiniz?
Her insan dediğinin hakikat anlaşılmasını ister bazen kendisini yanlışsız söz edemese de.. Kendimi tabir edebildiğim bir yerde isem orası kafi gelecektir.
On kısa kıssa ve toplamda bir kısa sinema kurgusunda olan albümdeki kesimlerin kıssaları ise şu halde:
1- Killer At The Murder Scene
Ozan Bircan hayatının ‘serserilik’ diye tanımladığı bu kısmını şöyle anlatıyor: Gözlemleyen değil egosu tarafından gözlemlenen bir adam. Tek farkındalığı var ve birebir cinayet mahallinden geçiyor.
2- Seems Like Old Times
‘Seems Like Old Times’ ismini verdiği hayatının bu kısmında kahraman tekrar tıpkı şeylerle meşgul, yanılgıları devam ediyor fakat yaşlandığının farkında. Yaşlandığı için keyif almıyor, gençliğine atıfta bulunuyor.
3- Endless Loop
Hayatının üçüncü kısmında kahraman şikayetçi olduğu bir yaşta. Kısır döngünün farkında, birebir öyküleri diğerinde görüyor. Kendine kızgın lakin tüm farkındalığına karşın birebir yanlışlara devam ediyor.
4- Temple Lost
Bu kısımda karamsar bir adam var, tapınağı kayıp bir adam. Yeniden müşahede var. Herkesin tutunmak ve arınmak için yol aldığını yol aldığını, aidiyet hissi aradığını fark ediyor. Ferdî gücü olmayan aidiyet gereksinimine kızgın.
5- If You Now What You Mean
‘If You Now What You Mean’ isimli beşinci kısımda kahraman koşullanmalardan, önyargılardan kurtuluyor. Hiçbir endişe ve beklentinin olacak olanı değiştirmeyeceğinin farkında.
6- Angel Smile
Bu kısım küçük bir kız çocuğunun öyküsü. Aksiliğe yüklediğimiz manalar olduğunu biliyoruz. Bu kız çocuğı hayata ön yargılardan kurtularak bakıyor. Temel olan şey o çocuğun keyifli kıssası. Kahraman bu kısımda pak bakılma dileğiyle dolu.
Her çocuk üzere o kız çocuğu da ön yargılara hiç sahip değil, kahramanımız o ön yargısız, saf halde tarafını görüyor, geriye ya da ileriye değil aslına dönmesi gerektiğini anlıyor, özlediği bu.
7- Can I Do
Bu kısımda yapabilir miyim sorgulaması, kusur yapmama dileği ve azim var.
8- Redemption
Kendi kendimize ödediğimiz kefaret ‘Redemption’ kısmının ana teması.
9- They
Dokuzuncu kısımda suçlanması gerekenlerin ‘başkaları’ olmadığını anlıyor. Tüm yaşananlar için herkese teşekkür ediyor.
10- End Of War
Ve artık savaş bitti. Kendi dahil kimseyle hengameli değil. Herkes birebir ve bir. Hiç kimseyle hengamesi yok zira kimse yok.