Askerliği sırasında kendisine böbrek yetmezliği teşhisi konduğunu ve İstanbul’da tedavi gördüğünü belirten Güney Yeşil, yıllarca diyaliz makinesine bağlı yaşamak durumunda kaldığını ve rahat beslenemediğini tabir etti.
Diyalizle geçen 4 yılın akabinde böbrek nakliyle sıhhatine kavuştuğunu söyleyen Yeşil, tarifsiz memnunluk yaşadığını lisana getirdi.
Güney Yeşil, nakilden evvel yaşadıklarını, “Diyaliz makinası o denli bir hayat ki meyyitten bir farkın kalmıyor. Diyalize girdiğin günler hayatından büsbütün siliniyor. Haftanın 3 günü o makinaya bağlanmak zorundasın. Onsuz yaşama ihtimalin sıfır açıkçası. Rahat rahat hayatını yaşayamıyorsun.” formunda lisana getirdi.
Artık rahat rahat sıvı tüketebildiğini belirten Yeşil, şöyle devam etti:
“Şu an eskisinden uygunum. Günde yaklaşık 2-2,5 litre su içebiliyorum. Çorbamı içebiliyorum, meyvemi yiyebiliyorum. İstediğim yemeği yiyebiliyorum. Organ nakli Türkiye’de çok çok az. Bunu biraz daha geliştirmemiz lazım. Kadavradan kıymetli bizim için açıkçası. Kimsenin başına gelmeden o organı bağışlamıyor. Mevtten sonra aslında organlar çürüyüp gidiyor. Yani kimseye bir faydası olmuyor. Sizin başınıza gelmeden organ bağışı yapın ki o kadar kişi var organ bağışı bekleyen hepsinin hayatı kurtulsun. Rahat rahat herkes su içsin, yürüsün, eğlensin. Ben bu 4 sene, diyalize girdiğim müddet boyunca ne evlenmeyi düşündüm ne rahat rahat işe gittim ne mezun olduğum kısmı yapabildim. Adamakıllı çalışamadım da. Organ nakli yapalım ki herkes rahat rahat yaşasın.”
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi (ÇOMÜ) Sıhhat, Uygulama ve Araştırma Hastanesi Organ Nakil Merkezi Müdürü Doç. Dr. Cabir Alan da organ bağışının değerini vurguladı.
Böbrek nakli ile sıhhatine kavuşan Güney Yeşil’in yaşadığı sürece ait bilgi veren Alan, şunları kaydetti:
“Hastamız 4 yıldır diyalize giriyordu. Çeşitli merkezlere başvurdu fakat böbrek çıkmadığı için hayatını idamesi açısından diyaliz makinası çok kıymetli bir yere sahipti. Diyaliz süreksiz bir tedavidir. Bu işin en son tedavisi organ naklidir, böbrek naklidir. Güney Beyefendi üzere ülkemizde organ bekleyen pek çok hastamız var. Bu hastaların çok büyük bir kısmı daha organ sırası gelmeden hayatını kaybetmektedir. Güney Bey’e bundan 2 ay evvel böbrek nakli yaptık. Genç hastamız, yüzünün renginden, hayata bakış açısından baştan sonra her şey tekrar başladı, hayata tekrar tutundu. Güney Beyefendi üzere pek çok hastamızın umudu bağışlanan organlardır. Ben vatandaşlarımızı, genç insanlarımızın hayata tutunması için organ bağışı yapmaya teşvik ediyorum.”
YILDA 5 BİN HASTA NAKİL LİSTESİNE GİRİYOR
Organ naklinin çeşitli nedenlere bağlı olarak işlevlerini yitirmiş organların yerine yenisinin yerleştirilmesi süreci olduğunu söz eden Cabir Alan, canlı vericiden ve kadavradan organ temin edildiğini anlattı. Alan, “Türkiye’de kadavra nakil dediğimiz oran epeyce düşük düzeydedir. Çoklukla canlıdan canlıya nakiller kelam mevzusudur.” dedi.
Kadavradan bağış oranlarının Avrupa’da milyonda 35-40 iken bu oranın Türkiye’de 3-4 olduğunu aktaran Doç. Dr. Alan, şunları kaydetti:
“Düşünün ki yalnızca 80-90 bin hastamız ülkemizde diyaliz makinasına bağlı hayata tutunmaya çalışıyor. Bunlardan 1000 ila 1500’ü böbrek nakli olarak hayata devam ediyor. Geri kalan yüzde 50’si maalesef diyaliz ve buna bağlı komplikasyondan hayatını kaybetmektedir. Ünitemizde son 1,5 yıl içinde 100’e yakın hastamıza böbrek nakli sağlayarak, yaparak hayata tutunmasını sağladık. Fakat ünitemizde böbrek nakli bekleyen 400’ün üzerinde hasta var. Bu sayı her geçen gün artmakta. Yılda 5 bin hasta nakil listesine girmektedir. Münasebetiyle bağış oranı yıllık 500, eklenen hasta sayısı 5 bin. Ortadaki oran hayli fazla. Bunun tek nedeni organ bağışının yetersiz olması. Ben vatandaşlarımızdan organ bağışı konusuna hassas olmalarını istiyorum. Bir organ bir hayat, bir hayat bir gelecektir. Pek çok hastamız organ nakli bekleme sırasında hayatını kaybetmektedir. Bir gün hepimizin başına gelebilir. Hiç kimse ‘Bana bir şey olmaz’ demesin. Bu işin garantisi yok. Organ bağışlama riski organ bekleme riskinden daha düşüktür. Bu ne demektir? Yani hepimiz potansiyel organ bekleyen bir aday durumundayız.”