Alternatif Sesler’de bu hafta, 2012’den bu yana sahnelerde ve şenliklerde dinleme bahtı bulduğumuz Yok O denli Kararlı Şeyler müzik kümesini mercek altına aldık.
Yok O denli Kararlı Şeyler ya da kısa ismiyle YÖKŞ’ün 2011’de Çorlu’da başlayan kıssası evvel İzmir’e oradan da İstanbul’a uzanıyor. Kendi müziklerini SoundCloud’a yüklerken Fazilet Topsakal’ın notlarının ortasına karaladığı Yok O denli Kararlı Şeyler cümlesini kullanıcı ismi olarak kullanmasıyla öykünün de temeli atılıyor.
YÖKŞ üyeleri Erdem Topsakal (vokal/gitar), Ufuk Baydarlı (davul), Arda Erboz (elektrik gitar), Çağrı Özer (klavye/geri vokal) ve Ramazan Kırdım (bas) takımından oluşuyor.
Son devirdeki ‘uzun isimli grup’ furyası tenkitlerini sorduğumda müziğin sosyolojik olarak toplumun bir yansımasına olduğunu insanların gündelik hayatın sıkıcılığından kaçmak istediklerini ve eğlenceli küme ve müziklerin artışını da buna bağladıklarını, isim önyargısının abartılı olduğunu söylüyorlar.
Haksız da sayılmazlar. İsmi o kümenin müziklerini dinlemek ya da dinlememek konusunda bir kıstas olmamalı.
Yok O denli Kararlı Şeyler farklı çeşitlerde müzikleriyle hem şaşırtmayı hem de farklı kesitlerden insanları yakalamayı başarıyor.
Grubun göze çarpan özelliklerinden biri de görsel sanatlarla müziği birlikte kullanmaları. Türkiye’de birinci müzik standını hayata geçiren YÖKŞ; kümeye ilişkin şapka, tişört dizaynları ve toplumsal medyadan hayranlarıyla kurdukları samimi bağlantıyla de fark yaratıyor.
2011’de kurulan bu kümesi tanıyalım biraz. Nasıl bir ortaya gelip, bir şeyler üretmeye başladınız?
Erdem: Biz müziğe ilgi duyan lise arkadaşlarıydık. Çorlu’da lokal bir müzik grubuyken üniversite için İzmir’e gittik. Orada barlarda müzik söylemekten bıktığımız bir vakit kendi müziklerimizi üretmeye karar verdik. Birinci bestemiz de İzmir’de ortaya çıktı. Birinci müziğimizi SoundCloud’a yükledik. Başta çok fazla beşere ulaşamadı müziklerimiz ancak bizi İstanbul’a götürmeye ve müzik etrafından beşerlerle tanışmaya kadar götürdü. Biz de müzik yazmaya ve kaydetmeye devam ettik ve hâlâ da bunu sürdürüyoruz.
Davulcumuz Boğaç Soydemir o periyot Sinema ve Televizyon okuyordu ve bizim ‘Armut’ müziğimizi kısa sinemasında kullanmak istedi. Şarkıyı Boğaç’a verdik akabinde da davulcu olarak kümeye dahil oldu. Konser ve müziklerimizi sayısı artmaya başlayınca da 2014’te Müzik Hayvanı oluşumuyla birinci albümümüzü çıkardık.
Neden “Yok O denli Kararlı Şeyler”?
Erdem: Şimdilerde “Üçüncü Yeniler” ismiyle anılan bu furya, o devir şimdi yeni filizleniyordu. Birazcık daha absürt bir tutumda, daha çok mizahın yer aldığı, kendinden evvelki edebiyat ve şiir akımlarından beslenen, bağımsız, özgürce konutta kaydedilmiş müziklerin furyasıydı bu. Büyük Mesken Ablukada fitili ateşledi, ardından olanlar oldu. İsimler uzadı, müzikler çoğaldı…
Arda: 2009’da Çıplak Ayaklar Stüdyosu’nda sohbetli akustik ortamı vardı BEA’nın. Orada hem eğleniyorlardı hem de yeni bir komünite oluşturuyorlardı aslında.
Çağrı: Müzik ve toplumun durumu paralel gidiyor. Memleketin hâli de sıkıcıydı ve beşerler biraz daha eğlenceli kelamlar ve müzikler istiyordu.
Erdem: Uzun isimli kümelerin doğuş sebebinin sosyolojik bir yansıması olduğunu düşünüyorum. Müzik dinleyicisini ruhsal olarak rahatlatacak, çok düşünmeden keyif alacağı, huzursuzluktan arınacağı, dinlerken dans edebileceği, müzik kesimindeki ana akımın sıkıcılığına paralel, alternatif bir yol bu.
Biz de ne memnun ki onun temsilcilerinden biri olduk. İsmin çıkış noktasıysa Gündüz Vassaf’ın Cehenneme Övgü kitabında kararsızlıkla ilgili aforizmalardandı. Kendim de kararsız bir adam olduğumdan ötürü bunun düzgün bir başlık olacağını düşündüm. Notlarımın ortasında ‘Yok O denli Kararlı Şeyler’ diye karaladığım bir cümle vardı, birinci müziklerimi SoundCloud’a yüklerken bu cümleyi kullanıcı ismi yaptım. En başta küme ismi olsun diye de düşünmemiştim lakin sonra bu türlü kalsın dedik.
Kararsızlık üzerine bir küme manifestonuz var mı? Kümenin tüm üyeleri her bahiste çok mu kararsız?
Erdem: Bilhassa o devirde kararlı, net bi duruşumuz yoktu hayata karşı. Çorlu’da başladı İzmir’e geçti, akabinde İstanbul’da büyüdü derken onun da tesiri var tabi. Hiçbir yere tam manasıyla ilişkin olamadık. Bu da bizim için daima bir güvensizlik, kararsızlıktı aslında. Artık İstanbullu olarak görüyoruz kendimizi, artık her şey ister istemez daha kararlı olmak zorunda.
Bu tutum parçalarımıza da yansıdı. Mesela “Yolların Sonundayım” ve “Tam Zamanı” isimli iki farklı tıp şarkıyı tek albümde dinleyebiliyorsunuz. Bunun farklı karakterde insanlara ulaşmak üzere avantajları olurken, bir çok dezavantajı da olabiliyor tabi.
“Üçüncü Yeniler” tenkitleri hakkında ne düşüyorsunuz?
Arda: Müzik zevkiyle entelektüel bakış açılar örtüşmeyebiliyor. Müzik akımlarını isimlendirirken de telaşlı olmamak gerektiğini düşünüyorum. Kümeler bir editör tarafından bir paranteze alınmak istenmiş olabilir. Burada isimlerdense yapılan müziğin daha ön planda değerlendirildiğini düşünüyorum.
Bir de küme ismi bulmak hakikaten çok güç. Size yapışan bir etiket o ve taşımanız gerekiyor. Hiçbir mânası olmayan bir ismi bir yere koymanız ve o insanların ondan bir şey anlaması gerekiyor.
Altını vakit ve müzikler dolduruyor. O yüzden ön yargılı olmamak lazım.
Şarkı Sergisi’nde müziklere illüstrasyonlar, şapka, t-shirt dizaynları, iç içe geçmiş farklı disiplinler bir ortada. Nasıl çıktı bu fikirler?
Erdem: Ensdüstriyel Tasarım okudum. Çizim yaparken beste yapıyordum ben. Armut müziğini fotoğraf çizerek bestelemiştim mesela. Görsel dünya ve işitsel dünyayı birlikte hissetmek heyecanlandırımıştı beni. Bu fikri nasıl geliştirebiliriz diye düşündük. Sonra ortaya Müzik Standı fikri çıktı. Öteki eserlerimiz de birebir formda. Yalnızca müzikleriyle irtibat kuran bir müzik kümesinden çok farklı disiplinlerle dinleyicisine temas kuran bir küme olmak istedik.
Önümüzdeki günlerde Müzik Sergisi’ne misal değişik projeleriniz var mı?
Erdem: Müzik Standı bizim tasarlayıp hayata geçirdiğimiz heyecanlı bir proje. Müziklerin illüstrasyon sanatkarları tarafından resimleştirilip hem işitsel hem görsel bir formatta seyirciye sunulmasını husus alıyor. En son Şiddetli PSM bünyesinde 3 ay müddetliğine standımız ziyaretçilerle buluştu. Hem kolay fikirinden hem de insanların geri dönüşlerinden dolayı mutlu kalıp devamını getirmek istediğimiz bir konsept bu. Elbette ki yeni müziklerimizin da görselleşmesi ve stant formatına sunulmasını çok isteriz. Tahminen gelecekte tüm albüm şarıklarımızın çizimlerinden oluşan büyük bir Müzik Standı hazırlayabiliriz.
Besteler nasıl ortaya çıkıyor? Daima bir elden birlikte mi yazıyorsunuz müzikleri, bir kıssadan mi yola çıkıyorsunuz?
Erdem: Şimdiye kadar birden fazla kelam ve müziği ben besteledim. Bir fikir, bir kıssayla kümeye geldim ve daima birlikte onu düzenleyip, geliştirdik. Bu onlarca üsluptan sadece biri, artık yeni ve daha farklı üretim usulleri deniyoruz.
Çağrı: Bu hususta ekseriyetle Fazilet yürütücü pozisyonunda. Ben de elimden geldiğinde taslak fikirleri ona ulaştırıyorum. Nihayetinde herkesin fikrinin barındığı bir eser ortaya çıkıyor.
Sosyal medya kullanımınız çok samimi. Dinleyicilere yakın durmaktan hoşlanıyorsunuz. Çok gözlemlediğimiz bir şey değil bu. Neden bu türlü pekala… Strateji diyebilir miyiz?
Erdem: Bu planlı bir strateji değil. O denli olsa daima tıpkı dinamikte sürerdi. Toplumsal medya hesaplarına ben bakıyorum, münasebetiyle moduma nazaran form alabiliyor bu irtibat. Uzun vakittir eski tempomda değilim bu bahiste. Bir kaç sene önceye kadar hem Twitter hem Instagram’dan epeyce faal bir bağlantı kuruyorduk dinleyicilerimizle. Şimdilerdeyse toplumsal medyada içerik tüketiminin çok hızlandığını düşümüyorum. Bir müzik, bir fotoğraf, bir kıssa çok süratli eskitiliyor. Bu da şahsî olarak beni yordu ve daha net içeriklere, yalnızca bilgi veren haberdar etmeye yönelik bir irtibata dönüştü. Yeni müziklerle bu irtibatı tekrar canlandırmayı umuyorum.
Çağrı: Aslında görünürlüğümüz biraz azaldı ancak bağlantımız hala tıpkı içtenlikle sürüyor. Bize gelen her iletiye karşılık vermeye, merak edilenleri cevaplamaya ihtimam gösteriyoruz.
Grup üyeleri konutta dinlenirken onlara eşlik eden müzikler ne oluyor? / Kalbinizi daha süratli attıran şey ne?
Arda: Aaron Parks – Nemesis bana düzgün gelir. Kalbimi ne süratli attırır dersen, yeterli bir müzikal fikir bulmak diyebilirim.
Çağrı: Billie Eilish’e sardım ben en son. Sanırım insanlara yardım edebildiğimi hissetmek de kalbimin süratli atmasını sağlıyor.
Erdem: Chet Baker ağır bir gün sonrası her vakit dinlendirir beni. İnsanlara yeni bulduğum melodileri çalmak ve yeni öğrendiğim sihirbazlık numaralarını sergilemek de kalbimi hızlandıran şeylerden bir kaçı.
İLGİNİZİ ÇEKEBİLİR: RAP MÜZİK NEDEN YÜKSELİŞTE?