Ekranda göründüğünüz andan itibaren estetik müdahale yaptırdığınız, kilo aldığınız konuşulmaya başladı. Nedir işin aslı?
– İnsanların birlerine “Kilolusun” ya da “Zayıfsın” üzere şeyler söylerek tenkitte bulunmalarını hiç anlamıyorum. Bana yanlışsız gelmiyor. Tahminen karşılarındakinin geçirdiği önemli sıhhat sorunları var. Bu gözle bakılmalı ve beşerler birbirlerini işiyle eleştirmeli, dış görünüşüyle değil. Zira kimin ne yaşadığını bilemezsiniz.
– ‘Yılanların Öcü’ dizisinde önemli bir tehlike atlattım. Burnum kırıldı. Sıhhat sebebiyle muhakkak aralıklarla dört defa ameliyat olmak zorunda kaldım. Benim için güç bir süreçti. En son operasyonu bir sene evvel geçirdim. O nedenle sözüm değişik geliyor olabilir. Bunun dışında rastgele bir süreç yaptırsaydım bunu da çekinmeden paylaşırdım.
Tam başrollere terfi ettiğiniz o sırada evlenip ABD’ye yerleşip mesleğinize orta verdiniz. Sizce ne kadar hakikat bir tercihti?
– Aslında benim mesleğime orta verme sebebim evlilik ya da alakam değildi. Niyetim kendimi toparlamak, geliştirmek, biraz geri planda durmaktı.
Peki bunlar için ABD’deki altı senede neler yaptınız?
– Pek çok insan beni oynadığım dizilerden biliyor lakin çok âlâ tanımıyor. “Evlendi yurtdışına yerleşti, orada da konutunda oturuyor” diye düşünüyorlar. Fakat gerçekte altyapımın ne kadar dolu olduğunu, nelerle uğraştığımı kimse bilmiyor.
Anlatın o halde…
– Uzun yıllardır at biniyorum, profesyonel biniciyim, yakında sertifika alıp çocuklara eğitim vereceğim. Çocuk yaşlardan beri aldığım bale eğitimim var. Yağlıboya tablo çalışmaları yapıyorum. Kendime konutta bir atölye kurdum, stant açmayı planlıyorum. Hollywood’dan bir oyuncuyla anlaştım, oyuncu koçum oldu, uzun vakittir ondan dersler alıyorum. İngilizcemi çok geliştirdim.
O periyotta Buğra Bey’in ailesinin sizi istemediği söylendi. Olayın aslı nedir?
– Doğrusu nedir bilmeden pek çok şey yazıldı. Lakin o denli bir sorun yoktu ve o haberler hakikat değildi. Biz Buğra ve ailesiyle çok güzeliz. Buğra’nın ailesi ABD’de komşumuz, görüşüyoruz. Buradaki boş vakitlerimizde de ailece birlikteyiz. Hatta en son bu yaz daima birlikte tatile gittik. Hülasa keyifli ve memnunuz.
– Benim işime, kararlarıma hürmet duyuyor, “Senin hayatın, ben işini bilerek ve kabul ederek seninle evlendim” diyor.
6 yaşında oyunculuğa başlamışsınız…
– Evet, çocuk hoşu seçildikten sonra dizi teklifleri geldi. Birinci işim ‘Çiçek Taksi’de 6 yaşımdaydım.
Ailede oyuncu var mıydı?
– Hayır. Annem mesken hanımı, babam banyo dekorasyonlarıyla ilgileniyor. Karadenizli. Bizde göçmenlik var. Üç kardeşiz. 9 yaşında bir yandan dizi çekimlerine, bir yandan okula gidiyordum. ‘Küçük İbo’ dizisinde oynarken “Bu benim mesleğim olacak” dedim; Barış Manço Kültür Sanat Merkezi’nde oyunculuk eğitimi almaya başladım.
– Kötüyü düzgün oynadığım ya da Avrupai bir tip olduğum için olabilir. Bizdeki algı bu. Aslında çocukluğumdan beri çok karakter canlandırdım. İçlerinde uygun olanlar da vardı lakin insanların aklında daima berbat karakter kalıyor.
Kötüler neden daha çok akla kazınıyor?
– Zira her şey onun etrafında dönüyor. Mesela bir davettesin, sen sakince dururken, yanındaki elindeki bardağı yere fırlattı. Hafızalarda o kişinin yaptığı hareket kalır. Dizilerde de bu türlü, berbatlar daima dikkat çeken bir harekette bulunuyor.
– Annelerin çocuklarıyla sınandığı bir kıssa. Dört farklı bayan ve dört farklı hayat. Herkes empati kuracak bir şey bulabilir.
Sizi nasıl bir karakterde göreceğiz?
– ‘Şule’ kocasına âşık bir bayan. Çocuk sahibi olmak istiyorlar, gebe kalıyor lakin daima düşükle sonlanıyor. Son gebe kaldığında kocası iş seyahatindeyken yeniden düşük oluyor ve kayınvalidesi kucağına bir bebek veriyor. O da eşine çocuğu düşürdüğünü söyleyemiyor ve bu çocuğa yıllarca kendi çocuğu üzere bakıyor. Ne vakit ki bir gün kendi çocuğu oluyor, işler değişiyor. Lohusa devrinde hisleri altüst oluyor. Aslında kederi evlatlık çocuğuyla değil, ihmal edilmesiyle. Kayınvalidesi ve eşinden beklediği ilgiyi göremiyor. Bu mutsuzluğunu da çocuğa yansıtıyor.
– O sahneleri çekerken ben de bir insan olarak “Bunları nasıl yapacağım” diye düşünüyorum. ‘Şule’ karakteri de bu noktada kusurlu olduğunu biliyor ve sonra yaptıklarına pişman oluyor. Ancak köşeye sıkışmışlığı ve üstündeki baskıya bakınca onun bu karmaşık ruh haline de hak veriyorum.
*Hep tartışılan bir bahis vardır: Emek veren mi, doğuran mı? Sizce?
– Her bayan doğurabilir lakin herkes anne olamaz. Zira annelik, şartsız sevgi demek. Kıymetli olan ona harcadığın emek. Yoksa herkes doğuruyor.