NTV’de Gece Gündüz’e konuk olan Kanadalı müzikçi ve bestekar Loreena McKennitt, Gülay Afşar’ın sorularını yanıtladı.
Bunca geçen vakitten sonra sizinle çok güçlü bir bağımız olduğunu düşünüyorum. Birinci kere 1995 yılında Jazz Festivali’nde tanışmıştık sizlerle. Pekala, nasıl hissediyorsunuz?
Burada sahneye çıkmak, beşerlerle tanışmak mükemmel bir dünyaya adım atmak üzereydi. O kadar varlıklı bir dünyaydı ki…
Bu kere İzmir’e ve Ankara’ya geldiniz. Merak ediyorum, sanki sizin ordaki izlenimleriniz nasıldı?
Muhteşem bir keyifti bu kentlerde sahne alabilmek. Benim için müziği canlı seslendirebilmek muazzam bir şey. Bir alakayı tamamlamış oluyorsunuz sahneye çıktığınız vakit.
Çok fazla seyahat ediyorsunuz ve müziğinizle üslubunuzu birleştirip size “Müzikli seyahat yazarı” diyenler var. Tüm bu seyahat ettiğiniz yerleri göz önüne alırsak, hangi yer sizi daha çok etkiledi?
İrlanda’ya çok evvel gitmiştim ve büyük bir tesiri olmuştu, lakin mesleğime bakarsak Türkiye diyebilirim. Kapadokya’ya gittim, Safranbolu’ya, Ankara’ya gittim. Anadolu’nun farkı köşelerine gittim. Konya’ya gittim. Çok kısa bir ziyaret olmasına karşın Efes’e de gittim. Türkiye benim için çok güçlü, çeşitli bir yer ve ilham kaynağı.
Hikayeler ve tarihler size ilham veriyor, değil mi?
Evet, bence tarih çok büyük bir puzzle ve Kanada’da dünyanın bu taraftaki tarihini öğrenme fırsatını bulamıyoruz. Yazdıklarımla ve müziğimle, benim almadığım bu eğitimi bir biçimde dengelemeye çalışıyorum. Bu bence kendimizi eğitmenin öteki bir formu, gerçek hayat bu türlü değil mi?
Neden Kelt müziği?
Açıkcası ben de bilmiyorum. Ailem İrlanda ve İskoçya’dan geliyor, ancak Kanada’da İrlanda ve İskoç müzikleri pek dinlenmiyordu. O müzikte beni kendisine çeken bir şeyler vardı. Dinler dinlemez bu yoldan gitmek istediğimi, bu müziği takip etmek istediğimi düşündüm. Müzikçi olmayı hayal etmiyordum. Veteriner yahut ormancı olabilirdim, ancak müziğin beni seçtiğini düşünüyorum. Bu Kelt müziğinde beşere bulaşan bir şey var ve bu beni bırakmadı.
Anadolu’da Kelt müziğin izlerini bulmuştunuz…
Aslında müziğin izlerinden fazla, Keltlerin buradaki izlenimlerini bulmaya çalıştım. Aslında bakarsanız çok az bir kalıntı var lakin Ankara’daki müzeye gittiğim vakit orada nitekim Kelt devrinden kalan çok hoş eserler vardı ve oradan aldığım küçük bir anı, hala oturma odamda en hoş köşede duruyor ve ona keyifle bakıyorum. Bence tarih, yaratım için çok özel bir sıçrama tahtası ve ben görsel bir müzik dokusu ortaya koymaya çalışıyorum benim asıl gayem; kendi seyahatlerimi bir kıssa içerisinde köprü olarak seyircilerimle ve müziğimi dinleyen beşerlerle -dünyanın neresinde olup olmadıkları kıymetli değil- tarihle birleştiren bir köprü haline getirmek.
Son albümünüzden ve Hindistan’daki seyahatinizden biraz bahsetmek istiyorum. Hindistan seyahatindeki deneyimleriniz sizi yeni albümünüzde etkilediğini düşünüyor musunuz?
Hindistan’a yaptığım seyahatin şimdi bir müziğime kendisini yansıttığını düşünmüyorum. Son albümüm olan Kayıp Ruhlar albümü, daha evvel yazdığım ve bestelediğim modüllerin bilhassa ağaçlarla ilgili olan yapıtlarımın birleştiği bir albüm.
Geçmişe baktığımızda 30 yıllık çok büyük bir mesleğiniz var. Bir çok seyahat gerçekleştirdiniz, bir sürü kelam yazdınız ve kendi şirketinizi yönettiniz. Dünyada kendi şirketini en başarılı halde yöneten ender insanlardan birisiniz. Pekala, bu nasıl oluyor?
Açıkcası çok yavaş başladım 1985’te birinci albümümü yapmıştım ve elimde 30 tane kaset vardı. 15’ini armağan ettim ve geri kalanını da pazar yerinde satarak başlamıştım. Bir kaç yıl içerisinde para biriktirdim ve birinci kaydımı yaptım, turneye çıktım. 1991’e geldiğimizde, birinci profesyonel lisans anlaşmamı Warner Müzik Grubu’yla yaptım. Bu süreç içinde işin ticari kısmını da öğrenmiş oldum. Bir sanatkarın başarılı olması için bir çok faktör var. Muvaffakiyet yalnızca sizin yaratıcı olmanızla ilgili değil, birçok farklı süreç var. Los Angles’a gittiğimde, menajeri olmadan dünyayı gezen bu beşerden çok rahatsız oluyorlardı ve daima bana menajer bulmaya çalışıyorlardı. Onlara “Benimle uğraşmak imkansız, benim menajerliğim yapılamaz” diyordum. Daha sonra kendi menajerliğimi ve kendi takımımla ofisimi kurarak bu işlere başladım.
Türk seyircilerinize bir bildiriniz var mı?
Tekrar bu ülkede olmak süper bir his. Bu kadar uzun vakittir onların önünde sahneye çıkamamak çok üzücü bir durum. Umarım bir dahaki konsere kadar ortamıza bu kadar vakit girmez.